 | ทำไมต้องเป็นโชคร้ายของผมด้วย |
|
เครียด เพราะ การปรับคะแนน ที่ดูเหมือนจงใจให้เป็น22 แทนที่จะอยู่ภายในจำนวนคะแนนเต็ม20 ผมคิดอย่างหนักว่า การปรับคะแนนอย่างนั้นถ้าคนธรรมดาน่าจะคิดได้ ผมว่าไม่น่าจะทำให้โจ่งแจ้งอย่างนั้นและเป็นการที่ไม่ฉลาดเลยถ้าผมจะเป็นคนแก้ เพราะว่า ผมคำณวนดูแล้วพอมีลุ้น B-B+ วันนี้ผมหวังจะได้คะแนนช่วยจากอาจารย์แล้วรอลุ้นคะแนนที่อิงกลุ่ม แต่ทำไม มันเหมือนกับฟ้าผ่ามากลางอก วันที่อาจารย์บอกว่าจะให้เกรดD แก่พวกเรา ผมรู้สึกไม่ดีเลย ผมอาจจะพูดไม่เก่ง ในการอธิบายให้เข้าใจ แต่คำพูดนี้มันออกมาจากหัวใจที่แท้จริงของผม ผมไม่ได้อยากจะแก้ตัวอะไร แค่อยากระบายความรู้สึกและระบายความคิดเห็นของผมมาเท่านั้น ใจจริงผมอยากจะหาตัวคนที่ทำมารับผิดแต่มองไปทางใหนก็เพื่อนเรา ผมคิดไม่ออกเลยว่าใครจะทำได้ ผมก็ไม่รู้ด้วย แต่ถ้าหากผมเขียนข้อความนี้มาเพราะร้อนตัวล่ะก็ ผมเสียใจที่ทำไมผมทุ่มเททำงานที่อาจารย์สั่ง พยายามเรียนในสิ่งที่อาจารย์สอน แต่กลับเหมือนมีเวรมีกรรมมาทำกับผมอย่างนี้ ผมไม่โทดอาจารย์ และผมไม่โทดคนทำ แต่ผมไม่อยากอยู่ในช่วงเวลานั้นเลย ผมเพียงแค่อยากให้อาจารย์ให้คะแนนช่วยผมมากๆ จะได้แสดงว่าเราตั้ง่อจะใด้ให้คะแนนช่วยมากๆ แต่ผมไม่ได้อยากจะทำอย่างที่อาจารย์คิดเลย ถึงแม้อาจารย์อาจจะสงสัยผม แต่ดูเถอะแก้ คะแนนเกินถึง22 ทั้งที่คะแนนเกินอย่างนั้น ผมก็ผ่านแล้วเพียงแค่เสียคะแนนจากการที่สอบมิดเทอมแค่ 8 คะแนนเองแล้วอะไรนิดๆหน่อยๆเท่านั้น แล้วการปรับคะแนนปรับได้น่าเกลียดอย่างมาก22ถึง5-6คน และผมไม่คิดว่าคนที่ปรับคะแนนนั้นปรับเพราะอยากจะให้ใครจับได้หรอกนะ ตามความคิดของผม แต่มันก็คงป็นเพียง ความคิดของผมเองที่ไม่มีใครสนใจหรอกครับยังไงถ้าผมมีบุญ อาจารย์คงจะได้อ่านข้อความผม แต่ผมคิดอีกอย่างคือ มันอาจจะเป็นเวรกรรมของผมเอง ที่พยายามสนิทกับอาจารย์มากไป ยังไงก็ขอโทดที่ทำให้อาจารย์เครียดนะครับ ผมคงบอกความในใจได้แค่นี้แหละ มันอาจจะผ่านไปแล้ว แต่อีกไม่นานความจริงต้องเป็นความจริงอย่างแน่นอนสักวันจะต้องเป็นดังคำที่ว่า ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่วแน่นอน ผมเชื่ออย่างนั้น สักวันคนที่ทำต้องได้รับผลกรรมตามมาอย่างแน่นอน ผลกระทบต่อเอกผม อาจเป็นตามความคิดที่ผมรู้สึกเป็นห่วงก็คือ เพื่อนอาจไม่ไว้ใจกันเอง ระแวงกัน จับผิดกันผมไม่อยากจะให้มันเกิดอย่างนี้เลย มันไม่ไชันแน่ เกิดการแตกระแหงของกลุ่มเพื่อน อันนี้ผมไม่อยากให้เพื่อนมาแตกสามัคคคีกันเลย เพื่อนผมบางคน ถึงกับลงทุนไปบนเจ้าพ่อให้หาตัวคนทำผิดมา จิงๆนะ มันอาจดูตลกแต่มันจริง ผมไม่รู้ว่าตอนนี้เพื่อนๆในห้องผมจะรู้สึกยังไงแต่ว่าเขาคงเครียดไม่ต่างจากผม สิ่งที่ผมอยากจะระบายก็มีเพียงเท่านี้แหละครับรู้สึกโล่งไปมากละ ทำงานคอมต่อดีกว่า สวัสดีครับ ด้วยความเคารพอย่างสูง นพดล วงษายา เขียนที่หอครับ
|