 | สัพเพเหระจริงมั้ยครับ |
|
๑๑๑ พรุ่งนี้จะเป็นวันลอยกระทงแล้วนะ แต่วันนี้ซิ...........เป็นวันที่เรามีความรู้สึกแปลกๆ หลังจากที่ได้คุยโทรศัพท์กับเธอ เธอพูดน้อยลง เหมือนเธอเก็บความลับอยู่ และแล้ว......ก็เป็นอย่างที่เราคิด * เกิดความสับสนในบางสิ่งที่เป็นอยู่ มันมีความครุนเครืออยู่ภายในนั้น ช่างยากนัก..ที่จะเก็บความรู้สึกเอาไว้ และยากที่จะแสดงออกมา เพราะคิดว่าคงไม่ดีนักที่จะให้ใครๆ ได้รับรู้ แม้จะมั่นใจในตัวเธอก็ตาม ลึกๆ มันหวั่นไหว พยายามบอกตัวเองว่าไม่เป็นไร เพราะคนเราทุกคนล้วนต้องเจอกับสิ่งที่ไม่อยากเจออยู่แล้วเป็นธรรมดา คำพูดทุกคำที่พูดไปนั้น..มันมีความหมายอยู่แล้ว...แต่เธอจะเข้าใจความหมายนั่นหรือเปล่าเขาจะยกโทษให้เธอ และจะไม่มีใครเป็นคนผิด อย่าคิดโทษตัวเองเลย เราจะไม่ว่าเธอเลย คงห้ามเขาไม่ได้ที่จะพบกับใครๆ ที่เดินผ่านเข้ามาแล้วเกิดความรู้สึกดีๆกับเขาคนนั้น ถ้าเลือกอยู่กับเขาแล้วมันมีความสุขก็ไปเถอะ เธอต้องเดินต่อไปนะ จนกว่าจะพบกับ...คนสุดท้าย เรื่องของเราคิดซะว่า เป็นความสุขเล็กๆที่เกิดขึ้นละกัน ความสุขมันไม่ได้เจอกันทุกวันหรอกนะ ถ้าเธอมีความสุขกับสิ่งที่ทำ ชีวิตเธอก็จะมีความสุขด้วย ความรักของเราตอนนี้ เหมือนกับลวดสลิงค์ที่ขึ้นสนิมและกำลังจะขาดแล้ว // ถนนที่เราเดินมาด้วยกันนั้นมันลำบากเหลือเกินที่จะพาเธอเดินต่อไป และเธอก็คงเดินต่อไปไม่ไหวแล้วเช่นกัน // |