เยือนป่าเหนือแดนดินถิ่นดอกเสี้ยว
น้ำไหลเชี่ยวสายธารที่ไหลหลั่ง
ขอเย็นชื่นระรื่นเพียงสักครั้ง
ดั่งความหวังรอคอยอยู่ข้างหน้า
ดอกเสี้ยวบานสะพรั่งกลางดงรัง
สร้างความหวังหมายมาดปรารถนา
เสี้ยวชูช่อล้อตะวันจนลับตา
หมู่นกกาพักพิงเป็นร่มเงา
ยั
ให้เก็บเอาไว้ในดวงอุรา
ล่วงกลางดึกเหน็บหนาวใจลอยล่อง
จันทร์นวลผ่องลอยเด่นกลางเวหา
หรีดเรไรระงมจากทุ่งคา
จำอำลาลาจากเมื่อฟ้าสาง
อ.อนุชาติ
25/4/50(แก้วันที่ใหม่)